Czy
pracodawca jest zobowiązany do zwrotu kosztów ponownego badania
sanitarno-epidemiologicznego w sytuacji, gdy pracownik ze swej winy
zgubił książeczkę sanepidowską?
Stosownie
do art.
6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.:
Dz. U. z 2013 r. poz. 947 z późn. zm.) – dalej u.z.z.ch.z. osoby
podejmujące lub wykonujące prace, przy których wykonywaniu
istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej
na inne osoby, podlegają obowiązkowym badaniom
sanitarno-epidemiologicznym. Badania te, zgodnie z art.
7 ust. 1 u.z.z.ch.z., przeprowadzają m.in. lekarze wykonujący
zadania służby medycyny pracy w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jedn.:
Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 z późn. zm.).
Zgodnie
z art.
7 ust. 2 u.z.z.ch.z. po przeprowadzonym badaniu lekarze wydają
orzeczenie lekarskie:
1)
o zdolności do wykonywania prac, przy których wykonywaniu istnieje
możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne
osoby lub
2)
o czasowych lub trwałych przeciwwskazaniach do wykonywania prac,
przy których wykonywaniu istnieje możliwość przeniesienia
zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby.
Koszty
powyższych badań, zgodnie z art.
8 ust. 4 u.z.z.ch.z., są finansowane przez pracodawcę lub
zlecającego wykonanie prac.
Z
uwagi na to, że za przechowywanie orzeczenia lekarskiego odpowiada
pracodawca (powinno być przechowywane w aktach osobowych pracownika
oraz w miejscu wykonywania pracy przez osobę, której dotyczy to
orzeczenie, jeżeli akta osobowe przechowywane są w innej
lokalizacji), nie może on obciążyć pracownika kosztami
zagubionego orzeczenia lekarskiego.
Warto
również przypomnieć, że od dnia 2 stycznia 2012 r. nie
obowiązują przepisy rozporządzenia
Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2006 r. w sprawie badań do celów
sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 25, poz. 191) –
r.b.c.s.e., które zobowiązywały lekarza przeprowadzającego
badanie do wpisania treści orzeczenia do książeczki badań dla
celów sanitarno-epidemiologicznych, której wzór określał
załącznik
nr 2 do r.b.c.s.e.
W
związku z powyższym jedynym wiążącym dokumentem jest obecnie
orzeczenie lekarskie. Orzeczenie to (a właściwie jego kopię),
zgodnie z §
6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez
pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy
oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 62,
poz. 286 z późn. zm.) – dalej r.z.d.p., powinno być
przechowywane w części B akt osobowych pracownika (dokumenty
dotyczące nawiązania stosunku pracy oraz przebiegu zatrudnienia
pracownika), a także – zgodnie z art.
59 ust. 5 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie
żywności i żywienia (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz.
914 z późn. zm) – w miejscu wykonywania pracy przez osobę,
której dotyczy orzeczenie.
Data
publikacji: 30 lipca 2014 r.