18 września 2019 r. odbyło się posiedzenie
plenarne Rady Dialogu Społecznego poświęcone, m.in. debacie na
temat projektu ustawy budżetowej na rok 2020.
W dyskusji o budżecie głos zabrał również
Związek Rzemiosła Polskiego. Zasadniczą tezę zaprezentowaną w
stanowisku ZRP do projektu przyszłorocznego budżetu można
zreasumować następująco: Rząd realizuje politykę budowania
dobrobytu konsumpcyjnego kosztem redukowania potencjału finansowego
przedsiębiorstw, co prowadzi do dramatycznego ograniczania bazy
finansowej inwestycji prywatnych. Tym samym przejadane są zasoby
finansowe gospodarki krajowej, co prowadzi do dalszego ograniczenia
społecznego dobrobytu w perspektywie długookresowej.
Biorąc pod uwagę deklarowaną przez Rząd
radykalną zmianę strategii kształtowania poziomu minimalnego
wynagrodzenia w gospodarce w latach 2020-2023 i jego wzrost w tym
okresie o blisko 80% jesteśmy zdania, że propozycje te powinny
zostać poddane poważnej debacie w ramach Rady Dialogu Społecznego.
Postulujemy przy tym wydłużenie w czasie procesu wzrostu
minimalnego wynagrodzenia. Skokowy wzrost bez uwzględnienia realiów
przedsiębiorstw, szczególnie mikro i małych, jest niebezpiecznym
przedsięwzięciem.
Podczas ostatniego posiedzenia RDS, Związek
Rzemiosła Polskiego zaapelował do strony rządowej o przyjrzenie
się sytuacji finansowej przedsiębiorstw, bowiem jeśli taka
tendencja zostanie utrzymana może dojść do drenażu finansów
przedsiębiorstw, drastycznego ograniczenia inwestycji szczególnie
przez MŚP oraz wzrostu szarej strefy.
Zdaniem Związku Rzemiosła Polskiego
strategia społeczno-gospodarcza aspirująca do kategorii rozwoju
zrównoważonego i odpowiedzialnego powinna zawierać rozwiązania
racjonalnie definiujące punkty równowagi w trzech głównych
obszarach:
- szeroko rozumianego interesu ekonomicznego
przedsiębiorców (rozumianym jako motywacja do efektywnej i
racjonalnej aktywności gospodarczej) a interesami fiskalnymi
budżetu,
- struktury źródeł wzrostu PKB; z punktu widzenia
nie tylko racjonalności i kryterium modernizacji aparatu
wytwórczego, ale także długofalowego bezpieczeństwa
makroekonomicznego struktura ta powinna być zróżnicowana
(zdywersyfikowana),
- kształtowania warunków realizacji płacowych
interesów (aspiracji) pracowników i ekonomicznych interesów
(możliwości) przedsiębiorców.