Decyzję o tym, czy wysłać osobę przyjmowaną do pracy na wstępne badania lekarskie musi podjąć nowy pracodawca samodzielnie.
Zgodnie z art. 229 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p. wstępnym badaniom lekarskim nie podlegają osoby:
a) przyjmowane ponownie do pracy u tego samego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy z tym pracodawcą;
b) przyjmowane do pracy u innego pracodawcy na dane stanowisko w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli przedstawią pracodawcy aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie, a pracodawca ten stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy, z wyłączeniem osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych.
Decyzję o tym, czy wysłać osobę przyjmowaną do pracy na wstępne badania lekarskie musi podjąć nowy pracodawca samodzielnie; mimo że przepisy tego nie przesądzają, powinien tego dokonać na podstawie informacji zawartych w skierowaniu na badania lekarskie wystawionym przez poprzedniego pracodawcę. Ustawodawca nie wymaga przy tym tworzenia dodatkowych dokumentów, które odzwierciedlałyby dokonane porównanie warunków pracy na obu stanowiskach i uzasadniałyby tę decyzję.
Należy pamiętać, że porównując stanowiska pracy, nie należy kierować się ich nazwami, ale faktycznymi warunkami pracy. Kolejną rzeczą do uwzględnienia jest to, że te warunki nie muszą być takie same (identyczne), ale odpowiadające sobie, tj. porównywalne bądź analogiczne. W szczególności warunki pracy na nowym stanowisku mogą zawierać co najwyżej te same czynniki środowiska pracy, a wyniki badań i pomiarów żadnego z czynników szkodliwych dla zdrowia, które podlegają takim badaniom lub pomiarom, nie mogą charakteryzować się gorszymi wielkościami narażenia niż te, które wskazane są w przedłożonym przez przyszłego pracownika skierowaniu. W celu porównania pracodawca powinien uwzględnić wszelkie dostępne informacje odnoszące się do tych zagadnień, w szczególności takie jak: ocena ryzyka zawodowego, sprawozdania z badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, spis substancji i mieszanin niebezpiecznych, rejestr prac w kontakcie z substancjami chemicznymi, ich mieszaninami, czynnikami lub procesami technologicznymi o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, rejestr prac narażających pracowników na działanie szkodliwych czynników biologicznych, itp.
Powyższy sposób postępowania należy stosować również w przypadku przenoszenia pracowników pomiędzy spółkami oraz w przypadku zmiany samej nazwy stanowiska pracy albo awansowania pracownika na wyższe stanowisko bez zmiany zakresu obowiązków i w obrębie tych samych zagrożeń zawodowych. Jeżeli warunki pracy są takie same lub odpowiadające sobie (porównywalne bądź analogiczne), pracodawca nie musi kierować pracownika na wstępne badania lekarskie.
